ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

చుక్కల్లో చందమామ నీవేనా!.

 దివ్వెలా... వెండి పువ్వులా... ఆకాశంలో విరబూసిన చందమామ. చట్టా పట్టాలేసుకుని చుట్టూ మూగిన చుక్కలు. నిశ్చలంగా... నిర్మలంగా... కనుబొమ్మ  పైకెత్తి చూసే చందమామ, తన చూపు తట్టుకోలేక, కొంగు పట్టుకుని పది గజాల దూరం పరిగెత్తిన కొన్ని నక్షత్ర భామలు. తలుకుతో... తమ కులుకుతో... చంద్రున్నే చూసే మరి కొన్ని భామలు. తమ వంక ఓరగా చూసే కనులకు బదులుగా... చూపులకు చుపులిచ్చి, చిరునవ్వులతో హృదయాన్ని మండించుకున్న కొన్ని భామలు. సుగుణాల చంద్రుణ్ణి భక్తితో చూస్తూ... ఆ చూపే అదృష్టంగా భావించే కొన్ని చుక్కలు. చీకట్లో చప్పున దీపాలు వెలిగినట్టు మెరిసి ఆరే కొన్ని బిడియపు తారలు. తదేక దీక్షతో చంద్రున్నే చూసే ఇంకొన్ని వగలమారి తారలు. తారలెన్ని రంగులైనా, అవి చుట్టుముట్టిన చంద్రుని వల్లే వాటి రూపురేఖలు.


పుడమి నిండా పూవుల వాసన, సెలయేటి నీళ్లలో సన్నాయి మేలము, రోజూ చూసే ఆకాశంలో నూతనత్వము, ఎవ్వనము, కొత్త సౌదర్యపు సోయగము. అన్నీ అద్భుతాలే నేడు ఆకాశంలో... కళ్ళు నులుముకుంటూ చూస్తున్నాను. ఈ చుక్కలకేమి కొత్త రోగము, నిన్నటిలా లేవు మరి. కొత్త పెళ్ళికూతురిలా... నడుమూపుతూ, నవ్వు దాచుకుంటూ ఓరకంట చంద్రునిపై కోరికల బాణాలేస్తునాయి. తమ సౌందర్య ప్రతిభా లాభాన్ని పొందాలని వీటికి ఎంత కొర్కో?


అత్త మామలపై అలిగిన కొత్త కోడలిలా... వీరి మూతి విరుపులు, సవితి చుక్కలతో తోపులాటలు. చంద్రుని కావలించుకుని, పులకరించి పోవాలని, కుదరక కుదేలై, తమ సుందర స్వప్నం చెదిరిందని గందర్వలోకం వెళ్లి పోయాయి కొన్ని చుక్కలు. అర్ధరాత్రి రెండు గంటలయ్యింది, అయినా ఆకాశంలో ఈ సౌమ్య ప్రణయగాధ నడుస్తూనే ఉంది. మన్మధుడు ఈ చంద్రుడు, మమ్మల్నే చూడును అనే రహస్యపు మాటలు ఇంకా వినబడుతూనే ఉన్నాయి. 


చంద్రుని ముందు తలొంచుకుని, ముందుకు నడుస్తూ... విరహిణి గీతాలు పాడే చుక్కలదైతే అప్రమేయానందం. చంద్రుడు మాటల్లో నేర్పరితనము, చూపుల్లో నాజూకుతనము, నవ్వులో వాత్సల్యము కలిగినవాడు. కనుల నిండా బోలెడు మమతను కలిగినవాడు. ఆ చుక్కల సమూహంలో ఓ భక్తురాలిని చూసాడు. ఒళ్లు పులకరించి చూసే ఆమె కన్నుల సౌందర్యము, చంద్రుని ప్రేమకు నిలయమైంది.


స్వప్నాలతో... తూగుతున్న కళ్ళతో... ఇంకా ఆకాశం వైపే చూస్తున్నాను. ఇక్కడేదో పెద్ద వేడుక జరగబోతోంది. పెళ్లి ఉత్సవం జరుగబోతోంది. చల్లని గాలితో, వేణుగానంతో ఆకాశం హాయిగా ఉంది. పెనుగులాడే హృదయాల తారల మధ్య రోహిణి, వయ్యారంగా... చంద్రుని వెనకే అడుగులేస్తోంది. చంద్రుడు దక్కిన ఆనందంలో ఆమె అందం ఇంకా చంచలంగా, ఆమె నవ్వు నయగారంగా తోస్తోంది. ఆమె ముఖ కమలం చూస్తూ... చంద్రుడి కన్నులు ఇంకా పెద్దవయ్యాయి. ఈ అనంత, అదృశ్య, అనిర్వచనీయ అనుభూతి, నా హృదయంలో ఇంకా వాస్తవంగా తోస్తూ ఉంది.


Thank you 🌝,

Bhagyamati ✍🏻.

కామెంట్‌లు

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం