నా కలల సహచరుడు

 మిరుమిట్లు గొలిపే ఓ స్వప్నం, బంగారు రథం పై వచ్చే నా రాజాధిరాజు, రాత్రి పరిమళ దినాలలో అరణ్య మార్గాల వెంట వస్తున్నాడు, నిరంతరం వస్తూనే ఉన్నాడు. విప్పారిన కనులతో నేను రెప్ప వేయలేదు. అమాంతం నా ముందే వచ్చి ఆగిన రథం. జ్వాల వలే మెరిసే అతని కన్నులు, తీక్షణమైన చూపులు, మెడలో సుగందాల రోజా మాల, పన్నీరు జల్లినట్టు దేహ పరిమళం. శక్తి పూర్ణమైన శరీరం, అలా వచ్చి రోజూ కలలో ఇలా వెళ్ళేవాడు. ఎవరీ రాకుమారుడు, నిజం కాదని అతని రాకను ఎలా నమ్మను. వచ్చిన వాని జాడలు ఇక్కడే మిగిలి ఉన్నాయి. రాలిపోయిన రోజా పులరేకులు దోసిలిలో పట్టుకుని చూస్తున్నాను. నా ప్రియుని రాక నిజమని తెలుపుటకు ఇవే ప్రేమ పూర్వక సాక్షాలు.

తెల్లవారక ముందే లేచి ఉదయ విహంగమై అలా ఒకసారి గాలిలో ఎగురుతుంటాను. ఆ పూల సుగంధాలు, పన్నీటి గాలులు నాపై జల్లిన వానికోసం మరల మరలా... కలగంటాను. మధురమైన స్వప్నం మరల వచ్చింది. మనుజుడేనా వీడు? దేహమంతా... దైవ కణములు నింపుకున్న పురుష పుంగవుడా? కలలో కానుకగా... నా కరములు అడిగాడు, నన్నా నువ్వు అడిగేది? అనేలోగా పరిహాసంగా నవ్వి మాయమయ్యాడు. అతనిని ప్రేయాబిక్షిత్తున్ని చేయగల అవకాశమే రాకున్నది. ఇతనిని హృదయంలో బరిస్తూ... హత్తుకోడానికి వీలు లేక చతికలబడుతూ ఇలా ఎంతకాలం? 

నాకిక ఈ నిరీక్షణలు, విలాపాలు ఎందుకు? ఈ మన్మధుని ప్రేమ సల్లాపాలలో మనసుని కుదుటపరచాలి. మౌనంలో ముగ్ధ మనోహర దృశ్యాలు లోలోనే పడే వ్యదలు, ప్రేమ రాయబారం పంపలేని పాట్లు, అగచాట్లు ఇక చాలు. నిరూపమానమైన తేజస్సుతో, నక్షత్ర కాంతులతో వెలిగిపోతున్న నీ కన్నులు నన్ను కట్టిపడేశాయని, నీ కలవరము వెనక నా హృదయము విరహ జ్వాలలో దగ్ధ మవుతోందని, వెల్లడించి తనని ఆశ్రయించాలి.

రానే వచ్చింది ఈ రాతిరి స్వప్నం. నా రాకుమారుడి అందాల రూపం. నిజంగా అయితే ఇది చిమ్మ చీకటి, నడి రాతిరి, ఓ పెద్ద జడివాన. విశాలమైన రెక్కల లాగా మెరుపులు మెరుస్తున్నాయి, ఆకాశంలో... తన వీపు వెనకే!. తన చెవిలో నా పేరు చెప్పి, మౌనంగా, దూరంగా నిలుచుండిపోయాను. ఈ వాన శబ్ధం ముసుగేసింది నా మాటలకు. నా చమత్కారమంతా... రాతలలోనే, చేతలలో కాదు. తనపై పడ్డ నా చూపుల దిగులైనా చూడలేదు అతడు, ఆ చిమ్మ చీకటి తన కనులు కప్పింది. విన్నట్టే ఉంది తన అడుగుల చప్పుడు. సెలవైనా అడగలేదు నన్నతడు. ఏటవాలుగా పడ్డ చెట్టు నీడలో ఏకాంత గా నిలబడి ఉన్నాను. ఉన్న చోటునే మాయమయ్యాడు. దోసిట్లో కొన్ని పూల రేకులు మిగిలాయి. ఉన్నపళంగా కలలోంచి ఉలిక్కిపడి లేచాను.

Thank you ☺️,

Bhagyamati ✍️.