ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

ఊటీకి పోదామా!

ఊటీ కి పోదామా, ఉసులాడుకుందామా? ఊపిరాడని చలిలో ఉక్కపోతల మవుదామా. ఉరికేటి జలపాతం లో పాల నురగలమవుదామా? పచ్చని కోనల్లో... పచ్చిక బయళ్ళలో... పక్షులమవుదామా? వెచ్చని ఊపిరిలో... నిట్టూర్చుకుందామా! కరిగి నీరై పోదామా? ఆ కాగితాల చెట్ల మధ్య కారి జారి పోదామా!


మంచుకురిసే స్వర్గసీమలో, మల్లె పూవుల మాటలు విని, మంచి గంధము చంపన పూసి, మళ్ళీ మళ్ళీ మేల్కొందామా? మేఘమడ్డుపెట్టి  సూర్యుణ్ణి దాచేద్దామా, రాతిరెంట రాతిరేనని, రాదికపొద్దని గోడలపై రాద్దామా!. మంచోడు నా మొగుడు, మంచులాగ చల్లనోడని, నువ్వు నేను ఒక్కటైతే ప్రేమ ఒంటరవుతుందని లోకానికి చాటి చెబుదామా...


మరొక్కసారి పోదామా...నువ్వు నేను పోదామా. మాటలు వినపడని చలిలో, మబ్బులు వేలికందే నిశిలో.... నీళ్లలో నావ నడుపు కుందామా! ఉత్తుత్తి ఆటలాడి ఊరకనే అలసిపోదామా! ఓర కంట చూసుకుంటూ వయసు ఉడకపెడదామా! తొలిరోజు మాటల్ని గుర్తు తెచ్చుకుందామా, తొలి మంచు జడిలోన తడిసి ముద్ద అవుదామా!.


మిణుగురుల వెలుగుల్ని మైమరచి చూద్దామా! మనసులోని కోర్కెలన్ని చీకటింట్లో పెడదామా! గుడ్డి దీపపు వెలుగుల్లో గుస గుసలు ఆడుదామా! గివ్వలమై మనం గూటిలోన దాక్కుందామా! గుర్తుకొచ్చే ఆ రోజుల్ని గిచ్చి గిచ్చి లేపుదామా, శివరాతిరి జాగారం ఈరోజే చేద్దామా! శివ శివా అంటూ చలి కాద్దామా? 


మేఘమొచ్చి కొండపై పడ్డట్టు, కొండచరియ విరిగి పడ్డట్టు కిందికొరిగిపోదామా? చంద్రవంక బోర్లా పడ్డట్టు మూతి ముడుచుకుందామా, చేతి గీతల్లో చక్కిలిగింత పెట్టుకుందామా? నువ్వు నేను ఒక్కటై నింగి నేలకొంచుదామా, నివ్వెరై లోకమంతా నోరెళ్ళ బెట్టేల నవ్వు కుందామా! 


చిగురంత నా పెదవి ఎరుపు, చేకటింట వెలిగిస్తాను. చిగురుమావి కొమ్మపై కోయిలల్లే నువ్వు, నా చిలక పలుకుల కులుకులన్ని కునుకు తీయక వింటావా? మామిడాకుల పందిరి కింద నులక మంచమేయమంటావా! ఓయ్ అని పిలిచినా... ఓహోయ్ అని పలుకుతావా? వచ్చే పోయే మబ్బుల్ని చేతికంది ఇస్తావా? హరివిల్లు వంచి నా మెడలో మాల వేస్తావా!


నువ్వలిసిపోయిన వేళ నీ కాళ్ళు పడతాను, రోజూ కమ్మని కవితల్ని వార్చి వడ్డిస్తాను. నీ గుండె రెమ్మనే కాదు, నీ కడుపు నింపే అమ్మను కూడా! నీ మూతబడని కనులకి జోలపాట పాడుతాను. రాతిరంతా... నిదుర కాస్తాను. నిన్నే చూస్తూ, నీకోసమే రాస్తూ, నువ్వే నేనుగా బతుకుతాను.


Thank you 💞

Bhagyamati ✍️

కామెంట్‌లు

  1. నాన్న గురించి రాశారు, హస్బెండ్ గురించి ప్రతి సారి రాస్తున్నారు.. కానీ ఆడపిల్లకి అమ్మతో అనుబంధం ఎక్కువట అని అంటుంటారు.. మీరు అలా ఎప్పుడూ అలా రాయలేదేమి..?

    రిప్లయితొలగించండి

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం