ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

ప్రేమలు పుట్టిన క్షణమే!.

 జ్ఞానికి కనబడే లోకాతీతమైన దృశ్యాలలో ప్రేమ ఒకటి. మానసాతీతమైన ఈశ్వరానుభూతిని పొందిన స్థితిని, ప్రేమ మనకు తొలినాళ్లలో పరిచయం చేస్తుంది. ఈ హృదయ మాధుర్యం కళ్ళను ముద్దాడి, గుండెలోని ప్రేమ తంత్రుల్ని మీటుతుంది. ప్రియుని నవ్వు చూసి, భూమిపైన కాలు గంతులేస్తుంది, ఆకాశం తెరుచుకుని మనసుని ఎగరేసుకు పోతుంది. ప్రపంచం వినోదశాలగా... వాస్తవం లేని ఓ సినిమాగా కళ్లముందు సాక్షాత్కరింప జేస్తుంది.


కొత్తగా పుట్టిన బిడ్డను చూసి తల్లి ఎలా అర్ధంలేని జోలపాటలను పాడుతుందో... కొత్తగా పుట్టిన ప్రేమ కూడా ఏదో పిచ్చిపాటలు పాడుతుంది. మాటలతో ఇంతకన్నా వర్నించగలనా? నీ అందాన్ని అంటూ... కవితా బోధనలు మొదలవుతాయి, ప్రేయసి ప్రియుల మధ్య. కళ్ళు మాత్రం తెరువలేము ప్రేమలో... హృదయమొక్కటే ఇంద్రియ మిక్కడ. వాస్తవికతపై యుద్ధం చేసి, ప్రేమ ఆధిక్యం సాధిస్తుంది. ఈ అంతఃశాంతి ప్రేమలో ఉన్న వాడికే అర్థమవుతుంది. బయట ఉన్న జ్ఞానికి అర్దం కాదు. బయట వానికి అన్నీ సందేహాలే!. ఈ ప్రేమ జ్ఞానికి అన్నీ వాస్తవాలే. కనీసం తన ప్రియుడితో ఉన్న క్షణాలలో కలిగే దుఃఖం,సంతోషం... ఆ క్షణకాలమైనా వాస్తవాలే.


భక్తులు, యోగులు... ప్రేమికులు ఒకే కులం వారే. లోకాతీతమైన మైకంలో ఆడి పాడిటి వారే. అల్పమైన ఆశలు తప్ప మామూలు మనుషుల వలే అత్యాశలు, క్షుద్ర కోరికలు లేనివారే. ఏ వేదాంతులకి, మేధావులకి అందదు వీరి ప్రపంచం. వీరి అప్రమేయానందాలు, ఐశ్వర్యాలు... కేవలం ఒకరి ముఖంలో ఒకరికి కనిపించే చిరునవ్వులు. యుద్ద భూమిని గెలిచి, జయాపజయాలకు అతీతంగా సాగే నడక వీరిద్దరిది. వీరి సంభాషణల్లో... నిచ్చేస్టులై వినడమే తప్ప, నిరాకరణలు, నిరాదరణలు ఉండవు.


నాజూకైన వారి చేతి వేళ్ళు ప్రేమతో పెనవేసుకుని, నాడులు నవజీవనం నింపుకుని, అంతమనేది లేకుండా అలా సాగిపోతుంటాయి. ఆ అమృత హస్త స్పర్శల్లో... వారి చిన్ని గుండె అనిర్వచనీయమైన అనుభూతిని పొందుతుంది. ఈ ప్రేమ వర్షం యుగయుగాలుగా వర్షిస్తునే ఉంది. ప్రేమ నిత్య యవ్వనంగానే ఉంది, మరిన్ని ప్రేమ చినుకులను తన దోసిలిలో నింపుకుని, నిలుచుని ఉంది. 


ముఖం కేసి చూసి, కళ్ళు చెమర్చేటి తల్లి ప్రేమ కంటే ఏం తీసిపోదు ఈ ప్రేయసి, ప్రియుల ప్రేమ. అధ్యాంతం, అంబరం అంటే అనందముంది ఇందులో. సంతోషంతో సాగరాన్ని దాటే పక్షిలా హృదయమనే రెక్కలను విశాలంగా చాచి ఎగురుతోంది ప్రేమ. సఖుని, ప్రభువుగా భావించి పాదాక్రాంతమవుతుంది ఈ ప్రేమ. ప్రేయసిని, దాసిగా... పరిచర్యలు చేయమంటుంది ఈ ప్రేమ. అందుకే ప్రేమలు పుట్టిన క్షణాలు... దేవుని అందిన క్షణాలు.


Thank you 🙏🏻,

Bhagyamati ✍🏻.



కామెంట్‌లు

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం