ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

కురిసే వానలో... మెరిసే కన్నులు

  మృదువైన లయబద్ధమైన వాన శబ్దం వినపడుతుంటే... చిట్టి చినుకుల మధ్య నేను నీతో వెళుతూ ఉంటే... నీతో ఈ క్షణాలను అనుభూతి చెందడానికి ఈ వర్షంలో తడవాలి. ఈ వర్షపు రోజు, నా పక్కనే ఉన్న నా ప్రేమికుని ఉనికి.. ఇది ఒక అందమైన కలయిక. అందుకే ఈ రైనీ సీజన్ ఒక పర్ఫెక్ట్ రొమాంటిక్ సీజన్. 




పచ్చని చెట్లు, తడిచి ముద్దై నల్లగా మెరిసే తారు రోడ్డు, చీకటిని చీల్చుకుని వెళ్ళే మా రాయల్ ఎన్ఫీల్డ్!. పెద్దగా రంగు లేమి లేవు ఇక్కడ, నల్లగా కమ్ముకున్న మబ్బులు తప్ప. చీకటి ఏం చేస్తుంది చిరుత కన్నుల చిన్నోడు పక్కనుండగా!

స్వర్గం నుండి జారి పడే చినుకులు నేల తాకే లోపు హృదయాన్ని తాకుతుంటే... ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూసుకుంటూ రెగ్యులర్ గా తాగే చోటే కాఫీ తాగుతుంటే, జడి వాన ఏదో సడి చేస్తూ ఉంటే, చల్లగాలి చెంపలపై ఏదో చెప్పి వెళుతుంటే... మా ఇద్దరి మధ్య సాగే సంభాషణలు వెన్న కంటే సాఫీగా సాగిపోయాయి. కురుస్తున్న వర్షం మధ్యలో... మధురమైన సంభాషణలో మునిగిపోయాం. వర్షం ఆగలేదు గానీ, మా కప్పులో కాఫీ మాత్రం కరిగిపోయింది.

ఈ ఆహ్లాదకరమైన అవుట్‌డోర్ వాతావరణం... ఇద్దరినీ ముసిముసిగా నవ్వుకోవడానికి మరియు ప్రేమలో మళ్లీ పడేలా చేయడానికి సరిగ్గా సరిపోతుంది. అందుకే మన ఇండియన్ సినిమాలలో రైన్ సాంగ్స్ అంత ఫేమస్ అవుతాయి. ఈ చిలిపి వాన ఎప్పుడూ... మనల్ని తడిపి వెళుతుంది, ఇద్దరి హృదయాలను దగ్గరగా జరిపి వెళుతుంది. కరిగిపోయే మబ్బులది ఎంత త్యాగమో కదా... కరిగి మరీ హృదయాలలో ప్రేమ నింపుతాయి.

వర్షమంటే ఎంత ఇష్టమో... పూలకి, నేలకి. కడుపునిండా... నింపుకుంటాయి.

వర్షమంటే ఎంత ఇష్టమో... కవులకి, ప్రేమికులకి కలం నిండా నింపుకుంటారు.

కురిసేది... వాన కాదు,

 తడిసేది... నేల కాదు,

 విరిసేది... పువ్వు కాదు,

ఇది లోకం ఎప్పుడూ చూడని నా కంటె నవ్వు.

నీకు యేళ్ళ తరబడి చెబుతున్న నా పిచ్చి లవ్వు.


చల్లని వర్షం నా మీద పడుతుంటే... వెచ్చని సూర్యరశ్మిని నీ శ్వాస నాకు అందిస్తుంది. నీ ప్రేమ నాకు గొడుగు పట్టే వేళ, నీ నిట్టూర్పు నాకు చలికాస్తుంది. నేనెప్పుడూ... నమ్ముతాను, ఈ వర్షం మనల్ని ప్రేమలో పడేయడానికి పుట్టిందని, ఆ బంధం ఇంకా దృఢంగా ఉండాలని మళ్లీ మళ్లీ పడుతోందని. 

"వర్షం కొంతమందికి చీకటిని కలిగిస్తుంది, కానీ నువ్వు నా పక్కన ఉంటే, అది నా హృదయానికి ఆనందాన్ని, వెచ్చదనాన్ని మాత్రమే ఇస్తుంది." మన చర్మం పై పడే ఈ వర్షపు చినుకులు ఆకాశం నుండి పడే మృదువైన ముద్దులు. ఇవి తాకకుంటే తప్పేమో గాని తాకితే ఎంత హాయి కదా!

ఈ వర్షం కురిసే ప్రతి చోట, నేను అందమైన ప్రేమ కోటను నిర్మిస్తాను. అందులో నీకు నాకు మధ్య ఉన్న తీయని జ్ఞాపకాలను భద్రంగా దాచుకుంటాను. ఈ వానాకాలం, మనం పంచుకునే ప్రేమ క్షణాలను ఆస్వాదించమని చెప్పే ప్రకృతి మార్గం.


ఏ రంగూ లేదు ఈ వర్షానికి, నా స్వచ్ఛమైన ప్రేమకున్న రంగులాగే. వానను నిజంగా చూడాలంటే పక్కనే ప్రేమికుడు ఉండాలి. ప్రతి వర్షపు చినుకులు గమనించటానికి, అందులోని సంగీతం వినడానికి, అది ఎందుకు పడుతుందో అర్థం చేసుకోవడానికి. ప్రేమ పక్షులకే తెలుసు ఈ వర్షపు దాహం. అందుకే చంద్రుని కోసం ఎగిరే చకోర పక్షి లా... వర్షం కోసం ప్రేమికులు ఎదురు చూస్తుంటారు.

 ఈరోజు భూమి అంతటా వర్షం ఉద్రేకంగా కురుస్తున్న... నేను మాత్రం నా ప్రేమికుడి పట్ల ఉన్న అభిమానాన్ని వివరిస్తూ ఉన్నాను. అదే నేను.

Thank you 🙏🏻

✍🏻 Bhagyamati.

కామెంట్‌లు

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం