ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

కళ్ళు తెరవని సీతలెందరో?!

 భర్త గారి గాలి మాటలు, గాలి వాగ్దానాలు విని మళ్ళీ మోసపోయి, కాపురానికి వెనక్కు వెళ్లే భార్యలెందరో! ఇంతకాలం భరించడం నా అజ్ఞానం, ఇక భరించలేను అని సుజ్ఞానంగా పలుకుతూనే మరల తమ విజ్ఞానాన్ని కోల్పోయి, అతని వెనక వెళ్లిపోతుంటారు. అతగాడి నుంచి అదనపు జ్ఞానం పొందటానికే ఈ అగచాట్లన్ని. అమ్మగారింటికి పోవడానికి మొహం చెల్లక, సిగ్గుపడి అతనితోనే కాలం వెళ్ళబుచ్చుకుంటారు. ఇక్కడ ఈమె అభిప్రాయాన్ని మార్చుకోవడం తప్ప, అతని ప్రవర్తనలో మార్పేమీ రాదు. ఆమె నోరు మూసుకుని ఉన్నంతకాలం, దెబ్బలకు ఓర్చినంత కాలం ఇది పండంటి కాపురమే!. పక్కవారికి ప్రేరణ కూడా ఈ అన్యోన్య దాంపత్యం.


రంగనాయకమ్మ గారి "కళ్ళు తెరిచిన సీత" బుక్ చదువుతుంటే నాకెందుకో ఇలా రాయాలనిపించింది.


బట్టలు, సర్టిఫికేట్లు సర్దుకుని నెలకోసారి పుట్టింటికి పారిపోయే భార్యలున్నారు. ఇరుగుపొరుగు వారి మాటలు విని, అత్తరింటి రాయబారాలతో... మళ్ళీ తిరిగు ముఖం పడుతుంటారు. మళ్లీ వారం తిరగక ముందే ఈ విముక్తి నుంచి ఎవరు బయట వేస్తారు వారికి ఆ జన్మాంతం  రుణపడి ఉంటాము, అని దేవుని ప్రార్థిస్తూ ఉంటారు. మనం ఆపదలో ఉన్నప్పుడు ఎదుటివారు సహాయం మనకు అంతలా అనిపిస్తుంది. 


పడి పడి లేచాక, ఇక పడితే లేవలేం అని తెలిశాక, వెళ్లిపోవడానికే నిర్ణయించుకోవాలి. నిర్ణయించుకుంటే నిలబడాలి. వెనక్కి తిరిగి వెళ్తే... తిరిగిమళ్లి చూసే వాళ్ళుండరు. మళ్ళీ నిన్ను నమ్మేవాళ్లుండరు. వెళ్ళిపోయే ముందు మనసు వెలితిగానే ఉంటుంది. తిరిగి వెళ్ళేప్పుడూ... అంతే ఉంటుంది. అది గాయపడ్డ మనసు, దానిని సాయం అడగకుంటేనే మంచిది. అయినా అది అతని ప్రేమలో పడ్డప్పుడే పొరబాటుపడింది, ఇక ఎప్పటికీ తడబాటు పడుతూనే ఉంటుంది. 


పెళ్లి చేసుకున్న పాపానికి ఇంట్లోనే ఒక మూల కుక్కలా బ్రతికే కన్నా... బయటకొచ్చి మనిషిలా ఒంటరిగా బ్రతకడం మేలు. అసలు అక్కర్లేదనే వాణ్ణి ఎంతకాలం పట్టుకుని ఊరేగగలం?. ఆడదానికి అవగింజైనా తెలివుంటే మనసు ముక్కలు కాకముందే బయట పడుతుంది. అందరి కోసం బ్రతకాలనుకుంటే అక్కడే ఉండిపోతుంది. ఈ అందరూ భర్త గారికి సంస్కారం నేర్పరు. భార్యకు పతివ్రత సూత్రాలు మాత్రమే నేర్పుతారు.


రోజుకొకసారి భార్యను అవమానిస్తూ నేర్చుకుంటే వచ్చేది కాదు భర్త గారి సంస్కారం. అతని తల్లిదండ్రులు నేర్పితే వచ్చేది. భార్యని పిడికిట్లో బిగించడం ఎలా? అనే పాఠాన్నే పదే పదే పలికించే తల్లులునంత కాలం, ఆ కాపురాలు అలానే ఏడుస్తాయి. పైగా ఇది కూడా భార్య కర్తవ్యాలలో భాగంగా చెబుతారు. భర్తను, బంధువులను, సమాజాన్ని తన సమర్ధతతో నెట్టుకోరాలేక ఆమెలో ఎన్ని ప్రశ్నలో?...


నువ్వు ఎవరు? నన్ను కొట్టడానికి, తిట్టడానికి, అవమానించటానకి, అనుమానించడానికి... ఎప్పటికీ ఇవే ఆమె ప్రశ్నలు. అన్నిటికీ అతని నుంచి ఒకటే సమాధానం "నేను మొగుణ్ణి", నేను మొగుణ్ణి. ఒక మూర్ఖుడికి మొగుడు అనేది ఒక అధికార కంకణం కావచ్చు కానీ ఆమెకు అది పక్కలో బల్లెం కాకూడదు. మంత్రాల పెళ్లిళ్లలో భార్యాభర్తలు ఎలా మసులుకోవాలో చెప్పే సూక్తులు... భార్య భర్త యొక్క ప్రక్కటెముక అని చెప్పే బైబిల్ వాక్యాలు ఈ ముర్కులకి పట్టవులేండి.


ఇలాంటి వాడితో వేగలేక ఓ మూలన తల మొత్తుకునే కన్న, తల ఎత్తుకుని ఒంటరిగా బ్రతకడం మేలు. సమాజం కూడా ఎంతో మారింది. సతాయించే మొగుడు అనే మగాడే కాకుండా... ఉద్యోగంలో నిస్వార్ధంగా అక్కలా, స్నేహితురాలిగా ఆదరించే మగవాళ్ళు చాలా మందే ఉన్నారు. మునుపటిలా ఆమెను నిందించే సమయం జనాలకు లేకపోవడం కూడా ఒక కారణం కావచ్చు. సర్దుకుపోయే వారికి కాదు నా ఈ సలహా!. ఇక సర్దలేక వృధా అయిపోయే జీవితాలకు మాత్రమే!


Thank you 🙏

✍️ Bhagyamati.


కామెంట్‌లు

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం