ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

నీటిపై రాతలు

చెరిగిపోయే జ్ఞాపకాల్ని చెదిరిపొనీకుండా... చేతులలో పట్టుకుని పుస్తకమంతా అలుముకున్న ప్రేమ కావ్యం ఇది. ఇది నాపై నాకున్న ప్రేమో... అవతలవారిపై పెంచుకున్న ప్రేమో... పొడిబారిన మనసులో... కన్నీటితో తడిచిన తలపులను మళ్ళీ మళ్ళీ వల్లె వేసుకుంటూ... రాసుకున్నాను. ఇవి ఒక రాయి రాసుకున్న రాతలు... రాయి నుదిటిపై చెదిరిన గీతలు... 



నా మాటలను ఆపేసి ఆ సముద్రం వైపే చూస్తున్నాను, అందులో నాకు గోచరించని రహస్యమేదయినా ఉందని. అది నా వర్తమానాన్ని శాసిస్తూ, భవిష్యత్తును బోధిస్తూ ఉందని!. నా బాధ లోతు, ఈ సముద్రపు లోతుకేమీ... తక్కువ కాదు. అట్టడుగులో రత్నగర్భ మున్నట్లు, నా గుండెలోనూ... ఓ గుడి దర్శనమిచ్చింది. మనుషుల్లో దేవుణ్ణి చూస్తూ... వెంబడిస్తున్నాను. దేవుడు దొరికే వరకు వెంబడిస్తాను.



గుండె లోతుల్లోంచి వచ్చే గురుతుల్ని, ఎండుటాకుల్లా... రాలిపోయే ప్రేమ లేఖలని, అన్నింటినీ ఆత్మ కేసి కుట్టుకుని, వాస్తవానికి దూరంగా... గతంలోనే మిగిలిపోయిన నా గొంతును సరిచేసుకుని కొత్త పాటలు పాడటానికి తయారవుతున్నాను. ఏ పల్లవి నన్ను పల్లానికి చేరుస్తుందో? ఏ చరణం నాకు చరమగీతం పాడుతుందో? ఏ పాట నా నోట ప్రాణధారగా నిండుతుందో? నాకే తెలియని సందిగ్ధంలో రాసుకున్నాను, ఈ అంతరంగాన్ని. 

ఒంటరినైన సమయంలో, నా మనసు అడిగిన ప్రశ్నకు నా మెదడు మంచు గడ్డైంది. ఉపాయం లేని అపాయంలో మనసు కొట్టుకుంటోంది. సాయంత్రపు సంధ్య గాలిలో నడక సాగించాను. కింద మెత్తటి ఇసుక, పైన ఎర్రటి ఆకాశం, మధ్యలో చల్లని గాలి. సాగర తీరంలో ఇసుక తిన్నె పై కూర్చుని చూస్తున్నాను. అలలొచ్చి ఇసుకను అలికి వెళుతున్నాయి. ఆకాశంలో పక్షి రెక్కల్లో... స్వతంత్రం, గాలిని చీల్చుకుని వెళుతోంది. బిక్కు బిక్కుమంటూ నా గుండె బిడియానికి, భయానికి మధ్య కొట్టు మిట్టాడుతోంది. గుప్పెడంత గుండెను ఇసుకపై జల్లి, నా మనసు బొమ్మ గీసాను. నే చూసేలోపే అల వచ్చి యెత్తుకెళ్ళింది. 

చేతి వేళ్లలో ఇసుక మరకలను నీటిలో తుడుచుకున్నాను. గుండెలో జ్ఞాపకాల మరకలు కన్నీటితో కడగలేకున్నాను. నిండుకున్న గుండె, నిండియున్న కన్నులు, నిన్న గడిపిన జంట జ్ఞాపకాలలో... ఒంటరై మిగిలాను. జంటగా లేనని చెప్పలేను, నా ఆత్మతో... నే కలిసే ఉన్నాను. జంట పక్షుల మధ్య ఒంటరిని మాత్రమే నేను!. వెంట నడిచే నీడనే... నా తోడనుకున్నాను, అంతముండని ప్రేమ నాలో నేను వెతుకున్నాను. బయటనుండి వచ్చేది వెళ్ళిపోతుందని, లోపల ఉన్న ప్రేమ, నాలోనే ఉండిపోతుందని... అనుభవం అర్థమయేట్టు నేర్పింది.


Thank you🙇🏻‍♀️,

Bhagyamati ✍🏻 

కామెంట్‌లు

  1. సముద్రమంత విశాలమైన మనస్సు ఉండి బరువెక్కిన గుండె తో మీరు ఎందుకు ఎప్పుడు భాద పడుతున్నారో అర్ధం కావటం లేదు.... మూగ జీవాలను ప్రేమించే మీరు సంతోషం గా ఉండాలని కోరుకుంటూ మీ ....

    రిప్లయితొలగించండి

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం