ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

సింధు నాగరికత మిగిల్చిన తీపి గుర్తులు

                                          Bhagyamati ✍️

                                       Anil సౌజన్యంతో...

    సింధూ ప్రజలు పండించిన గోధుమ, బార్లీ, వరి తదితర పంటలు ఇప్పటికీ... మన వ్యవసాయ రంగంలో ప్రాముఖ్యతను కలిగి ఉన్నాయి. 

    వారు పూజించిన స్త్రీ దేవతలు 'ఆదిశక్తి' గా... పశుపతిని 'శివుని'గా... వృషభాన్ని 'నంది'గా... ఆరాధిస్తూనే ఉన్నాము. 'లింగ పూజ', 'అమ్మ తల్లి'  ఆరాధన, శక్తి ఆరాధన, నాగపూజ, రావిచెట్టు పూజ... ఈనాటికీ భారతీయ సమాజం పై ప్రభావాన్ని చూపుతున్నాయి. అప్పటికి, ఇప్పటికీ...పూజించే పద్ధతులు మారాయే తప్ప, ఆరాధించే దైవాలు మాత్రం మారలేదు. 

   హిందీ లో 'మొహెంజొధారో ' సినిమా ని చూస్తే... సింధూ నాగరికత కళ్ళ ముందే జరుగుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది. గ్రీకు శిల్పంలా... హృతిక్ రోషన్, అందమైన దేవతలా... పూజా హెగ్డే, కనులకు ఇంపుగా ఉంటారు. మళ్ళీ మళ్ళీ ఆ సింధూ ప్రజలు గుర్తుకు వస్తూనే ఉంటారు.


    ఆ కాలంలో వివిధ జాతుల వారి మధ్య సాంస్కృతిక ఏకతా, పరస్పర గౌరవ భావాలు, ఈనాటికీ... భారతీయ సమాజంలో ప్రాధాన్యతను సంతరించుకున్నాయి. 

   భారతదేశంలో 'భిన్నత్వంలో ఏకత్వం' అనేది సింధు నాగరికత కాలం నాటి నుంచే కొనసాగుతుంది అని చెప్పటానికి ఇదే మంచి ఉదాహరణ.

    వీరి ఇంటి నిర్మాణాలు... వరండా చుట్టూ గదులు, గృహాల్లో బావి సౌకర్యం, వరదల తాకిడిని తట్టుకోవడానికి ఇళ్లను ఎత్తైన వేదికలపై రక్షణ కొరకు నిర్మించుకోవడం, ఇళ్ళ ముందు భాగంలో తొట్టెలు,  ఇంటి చుట్టూ ప్రహరీ నిర్మాణ వ్యవస్థ... గుజరాత్ లోని కొన్నిచోట్ల ఇప్పటికీ... పాటిస్తూనే ఉన్నారు. 


     మొహంజదారో లో లభ్యమైన కంచు నాట్యగత్తె  విగ్రహంలో వలె భారతీయ స్త్రీలు హారాలు, గాజులు ఇప్పటికీ ధరిస్తూనే ఉన్నారు మరియు పురోహితుని విగ్రహం లోని వేషధారణను, ఈనాటికీ మన పురోహితులు పాటిస్తూనే ఉన్నారు. 

   'ఫ్యాషన్ ప్రపంచం' లో ప్రతి 20 సంవత్సరాలకి ఒకసారి ఫ్యాషన్ మారుతూ ఉంటుంది అంటారు!. కానీ... సిందూ నాగరికత కాలం నాటి ఫ్యాషన్ ఇప్పటికీ... కొనసాగుతూనే ఉంది., అంటే ఆశ్చర్యం!.

    హరప్పా ప్రజలు మరణించిన వ్యక్తిని పూడ్చి పెట్టడం, తలను ఉత్తరం భాగంగా ఉంచి ఖననం చేయడం, మృతకలేబరాలను చక్కపెట్టలో పెట్టి ఖననం చేయడం మరియు అందులో... నిత్యజీవితంలో ఆ మనిషి ఇష్టపడే వస్తువుల్ని ఉంచడం వంటి పద్ధతుల్ని భారత ఉపఖండం లో... కొన్ని ప్రాంతాల్లో... ఇప్పటికీ పాటిస్తూనే... ఉన్నారు. 


     వీరు ధాన్యాల నిలువ కోసం దాన్యాగారాలు నిర్మించారు. వీటినే నేటి కాలంలో 'కోల్డ్ స్టోరేజీ' లుగా నిర్మించి ధాన్యాలను, పండ్లను నిల్వ చేస్తున్నాము. సింధు నాగరికత చేసిన దిశా నిర్దేశాలు. ఇళ్ళ నిర్మాణంలో కాల్చిన ఇటుకల వాడటం... కృత్రిమ ఓడరేవులు నిర్మించడం...

    నేటి ఆర్కిటెక్ట్ల శాస్త్రీయ విజ్ఞానానికి ఏ విధంగానూ తీసిపోని రీతిలో సింధు ప్రజల విజ్ఞానాన్ని, శాస్త్రీయతను చూడవచ్చు.

   "నవతరం మానవుని జీవనశైలి - చరిత్ర పుటల మీదనే తప్ప, సొంత కల్పన కాదు అని తెలుపడానికి ఈ సింధు నాగరికత మిగిల్చిన తీపి గుర్తులే... గొప్ప సాక్షాలు."

కామెంట్‌లు

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం