ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

ఒక మహనీయుడు- నా మిత్రుడు

అతని కోసం ఏదో రాయాలని చూస్తున్నాను. నిన్న సాయంత్రం సమీరంలా వచ్చిపోయిన వాడు నేడు వస్తాడా? రాడా? అని ఎదురుచూపులతో ఈ మధ్యాహ్నం నిట్టూర్చి చల్లబడింది.


 అతను కొన్ని పుస్తకాల సమూహం. కొన్ని అనుభవాల సమాహారం. ఎంత వింటున్నా ఇంకా ఏదో చెబుతూనే ఉంటాడు. ఆసక్తితో కళ్ళు విప్పారి చూస్తూ ఉంటాను. ఎవరో గొప్ప మహర్షి ఆత్మ కథ వింటున్నట్టు ఉంటుంది. నేర్చుకోదగిన విషయాలు కచ్చితంగా ఎన్నో ఉన్నాయి. ఈ విషయాలు ఏ పుస్తకాల్లోనూ దొరకవు. అతని మాటలకు కొన్నిసార్లు చిన్నబుచ్చుకున్న, అతని దృష్టితో చూస్తే ఖచ్చితంగా అంగీకరించాల్సిందే!. నిజమేనా? కాదా? అని పదేపదే అడిగి మరీ అంగీకరింప చేస్తాడు.

ఇన్ని మాటలు వింటుంటే నాకు అర్థం కానిది! ఇంతకాలం నేను రాసింది ఏంటి? అని. ఇన్ని సత్యాలను మాట్లాడే నిజాయితీ అందరిలోనూ ఉండదు. అమ్మాయిలు కథల పుస్తకాలు, నవలలు చదివేటప్పుడు అందులోని నాయకుని లక్షణాన్ని చూసి అలాంటి నాయకుడే కావాలని కోరుకుంటారు. నిజ జీవితంలోకి ఆ కథలో నాయకుడే వచ్చి మరిన్ని కథలు చెబుతుంటే!!! ఇతనిలా... ఉంటాడు.

 ఇతను గొప్ప రచయిత. ఇతను మాట్లాడే మాటలు, నేను ఏ పుస్తకాల్లోనూ... చూడలేదు. ఏ సినిమాలోను వినలేదు. ఈ రచయితతో అంత స్నేహం చేయగలిగినందుకు నాకు ఎంత గర్వంగా ఉందో!. ఒక అపురూపమైన అనుభవం ఇది. ఇతని గురించి ఒక పుస్తకం రాస్తే అందులో ముందుమాట రాయాలంటే... అతనంతా నిండిపోయిన దైవకణాల గురించి మొదట ప్రస్తావిస్తాను

ఇతను స్వయంగా సంఘసంస్కర్త కాలేకపోయినా... తన అభిప్రాయాలు అచ్చంగా అలానే ఉంటాయి. నన్ను ఆశ్చర్యానికి గురి చేస్తుంటాయి. అతని వ్యక్తిత్వం పై నా గౌరవాన్ని మొత్తంగా పెంపొందిస్తుంటాయి. సాంప్రదాయపు ముసుగులో అభ్యుదయ దృక్పథాలని ఎన్నెన్నో చెబుతుంటాడు. నాస్తికత్వంలో ఉంటున్నట్లే కనిపిస్తాడు, ప్రతి మాటను ఆస్తికత్వంలో కనబరుస్తుంటాడు. పేరొందిన నాయకుడిలానే కనిపిస్తాడు, అంతలోనే సర్వం త్యజించిన సాధువులా మాట్లాడుతాడు. అతని వ్యక్తిత్వం, మానవత్వం, నిజాయితీ ఇలాంటి సద్గునాలన్నీ ఆ ముఖంలో ఎప్పుడూ ప్రతిబింబిస్తుంటాయి. రూపంలో చాలా అందగాడు. అంతకుమించి వ్యక్తిత్వంలో బహు ఉన్నతుడు. 

ఆయన చదువుతో సంబంధం లేని ఉద్యోగాలు ఎన్నో చేసి సంపాదించిన అనుభవాన్ని అంతా... సామాన్యులకు పంచుతుంటాడు. ఒక మహనీయుడు... నా మిత్రుడు అయినందుకు నా జన్మ తరించిపోయింది. ఒక పెద్ద విషాదంలో కొట్టుకొని పోతున్నాను అనే భ్రమలో బ్రతికే నాకు, అది విషాదమే కాదని తెలియజేసాడు. ఆ విషాదం పుట్టే చోటుని నాకు గుర్తురిగేలా చేశాడు. నాచేత దాన్ని మూలాల నుంచి తొలగించేలా చేశాడు. నాలుగు మంచి మాటలు చెప్పే ఏ పుస్తకాన్ని అయినా ధర పెట్టే కొన్నాను. కానీ "ఇతను" అనే ఈ బతుకు పుస్తకాన్ని మాత్రం దేవుడు నాకు ఉచితంగా ఇచ్చాడు. ఈ పుస్తకంలో నా ఆత్మకథను రాసుకోమన్నాడు. మొదటిసారి వారింట్లో స్నేహంతో స్వీకరించిన ఆతిధ్యం, ఈరోజు నా జీవితాన్ని ఇంత అమూల్యంగా మారుస్తుందని ఆ రోజు నాకు తెలియదు.

 దేవుడు మన నుండి ఏదైనా సంతోషాన్ని తీసుకున్నాడు అనుకుంటే అది పొరపాటే! అంతకుమించింది ఇవ్వడానికి మాత్రమే మన చేతులు ఖాళీ చేస్తాడు, తిరిగి దోసిలి పట్టనంత అదృష్టాన్ని కుమ్మరిస్తాడు. అదే అతను!.

Thank you 🙏 

✍️ Bhagyamati.


కామెంట్‌లు

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

నా మొదటి ప్రేమ... మా నాన్న!

  ఒక అమ్మాయి ఏ వయసులో అయినా ఉండొచ్చు కానీ ఆమె ఎప్పటికీ తన తండ్రికి చిన్ని యువరాణిగానే ఉంటుంది.  తండ్రీ కూతుళ్ల మధ్య ఉన్న ఈ ప్రత్యేక బంధం... ఆరాధ్య బంధం!.  ఒక తండ్రి తన కూతురిపై ఉంచే హద్దులు లేని ప్రేమ ఎప్పటికీ తిరిగి చెల్లించలేనిది.   బెస్ట్ ఫ్రండ్ తో షాపింగ్:  నేను రత్నం జూనియర్ కాలేజి లో చదివేటప్పుడు కాలేజి వ్యాన్, ఇల్లు తప్ప ఏం తెలియదు. డిగ్రీ కి వచ్చాక న బెస్ట్ ఫ్రెండ్ శ్వేత తో మొదటిసారి బయటకి వెళ్ళాను. ఫస్ట్ టైం వెళ్ళడం, నాన్నకి trunk road లో కనిపించాను. నా మైండ్ బ్లోక్ అయ్యి రెడ్ అయ్యి, బ్లూ అయ్యింది. మా నాన్న మాత్రం సింపుల్ గా షాపింగ్ కి వచ్చావా? డబ్బులు ఉన్నాయా? అంటూ 2000 ఇచ్చేసి వెళ్ళాడు. నాన్న అంటే అంతే మరి, నెక్స్ట్ లెవెల్.  నేను పెద్ద చిరంజీవి అభిమాని ని. నాన్న ఫస్ట్ డే ఫస్ట్ షో చిరంజీవి మూవీ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నేను తిరుపతి లో M.SC చేసేప్పుడు నాకోసం dairy milk బాక్స్లు కొరియర్ చేసేవాడు. చిరంజవి గ్రీటింగ్స్ పంపేవాడు. నాన్నకి నేను ఎప్పటికీ చిన్న పిల్లనే. నేను అబద్ధాలు చెప్పను. ఇప్పటికీ చెప్పను. అందుకే నన్ను మా అమ్మ, నాన్న బాగా నమ్ముతారు. నా ప్రాణ స్నేహితుడు నాన్న: చిన్నపుడ

ఇప్పటికి మేల్కున్నావా స్వామి?!

 తడిసి నీళ్ళోడుతున్న చీర కొంగును పిండుకుంటూ... అల్లంత దూరాన ఉన్న అతనిని చూసాను. కడవ నడుముకెత్తి తిరిగి మళ్ళీ మళ్ళీ చూసాను. ఎదుట ఏటుగట్టు వెనకనుంచి చుమ్మలు చుట్టుకుంటూ... తెల్లని పొగతెరలు, చెట్ల ముసుగులు దాటి వచ్చాను.  మామిడి చెట్టు ఆకుల గుబురుల్లోంచి, సన్నగా పడుతున్న నులి వెచ్చని సూర్యకిరణాలు.... మడత మంచంపై మాగన్నుగా పడుకుని ఉన్న నా మన్మధుడు. ఓయ్... అని కేక వేయాలనుంది, వాలుగాలిలో మాట కొట్టుకుని పోదా అని ఆగిపోయాను. తడక మీద ఆరవేసిన తుండువా లాగి దులుపుదామనుకున్నాను. గడుసుదనుకుంటాడని గమ్మునుండి పోయాను. పొగమంచు మేఘాల మధ్య చాచుకునే ఉంది. పసిడి పువ్వులు నా పిరికితనం చూసి నవ్వుకుంటున్నాయి. చెట్టు కొమ్మన కౌగిలించుకున్న రామచిలుకలు నీ మాటేమిటి? అని ఆరా తీశాయి.  సరే! నడుము మీద కడవ నిలవకుంది, అతనితో గొడవ పడమంది. నెత్తిన కుమ్మరిస్తే మేలుకొంటాడుగా?! అమ్మో కయ్యాలవాడు మాటలే కట్టేస్తాడు. వద్దులే రేగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుంటూ పక్కనే ఓ పూచిక పుల్ల కోసం వెతికాను. ఈ పడుచు వాడి కలలో ఏమొస్తుందో... నిద్రలోనే నవ్వాడు. చక్కనోడు చెంప మీద చంద్రవంకలు పూచాయి. మర్రి చెట్టు కాయలు ముసిముసిగా నవ్వుతూ... పుల్ల ఒకటి వ

ఇది యుగాలనాటి ప్రేమ!.

 రాధంటే... ఉత్తదేహం కాదు, ఉత్త మనసే కాదు, రాధంటే ఆత్మ. కృష్ణుని ప్రేమలో లీనమైన ఆత్మ. ప్రపంచానికి అర్థం కాని ఎన్నో విషయాలలో వీరి ఇరువురి ప్రేమ కూడా ఒకటి. వీరి శృంగారం మానసికమే! కానీ ఆత్మసంబంధం. ఏ ప్రేమ కథకైనా వీరే ఆదర్శం. ప్రేమ యొక్క గొప్పతనం పట్టాలంటే... కథలో చిత్రించే పాత్రలను రాధాకృష్ణలను ఊహించే రాయాలి. కృష్ణుని పై ఆశలు రేకెత్తించుకొని మనసును కృంగ దీసుకున్న రాధ ప్రేమ లోంచి విరహం అనే పదం పుట్టుకొచ్చిందేమో?! ప్రేమంటే మనసంతా కాముఖత్వం పులుముకోవడం కాదు, దేహవసరాలను తీర్చుకోవడం కాదు, ప్రేమంటే విశాలత్వం, దైవత్వం, విరహం, తపన, వేదన, ఎడబాటు, త్యాగం, కృష్ణుని రూపు కోసం పరితపించే రాధ దినచర్య. అందుకే రాధాకృష్ణుల ప్రేమ ఉత్త ప్రబంధ కథగా కాకుండా... యుగాలు చెప్పుకునే గొప్ప ప్రేమగాధ గా మిగిలింది. ఒక ప్రేమ కథను పైకెత్తి ఆకాశంలో ప్రవేశపెట్టాలన్నా... ఒక ప్రేమ గీతాన్ని, స్వర్గాన్ని తాకేంత ఆనందంగా ఆలాపించాలన్నా... రాధాకృష్ణుల ప్రేమే ప్రేరణ. ఇంత గొప్పగా మనం ప్రేమించాలంటే రోజు మనసుకి మెదడుకి మధ్య దేవాసుర యుద్ధమే జరుగుతుంది, అయినా నిలబడితేనే ప్రేమ గెలుస్తుంది. ఇక్కడ గెలవడం అంటే ఇద్దరు పెళ్లి చేసుకొని జీవించటం